Veruit de meerderheid van de mensen in ons land werken zowat 40 uur per week verspreid over vijf dagen. Arbeidsdagen van acht uur zijn zo sterk ingeburgerd dat elke deviatie van deze standaard als vreemd wordt beschouwd. Nochtans is er groeiend bewijs dat in de maatschappij van vandaag een dergelijke werkdag niet alleen onproductief is, maar bovendien ook onlogisch.
Hoe het begon
De achturige arbeidsdag zag het levenslicht als een socialistische droom. De Welshe Robert Owen riep in de vroege 19de eeuw op om de dag netjes in drie te verdelen. Acht uur werken, acht uur recreatief bezig zijn en acht uur slapen. Een idee dat in die tijd een fikse vooruitgang betekende voor de situatie van de werknemers tegenover de werkdagen van twaalf à veertien uur. De daaropvolgende honderd jaar evolueerde de maatschappij dan ook stap per stap richting een dergelijke werkdag. In de vroege twintigste eeuw werd een werkweek van 40 uren in zo goed als de volledige westerse wereld de standaard.
Het probleem
Het probleem daarmee ligt echter in het feit dat onze maatschappij sindsdien sterk veranderd is. In het merendeel van de zittende jobs van vandaag is het zo goed als onmogelijk om acht uur per dag effectief te werken. Voor alle duidelijkheid: de focus hierbij ligt op kantoorwerkers die met de computer aan de slag gaan. Denk aan thuiswerkers, schrijvers, grafisch ontwerpers en ga zo maar door. Ook deze jobs hangen nog altijd vast aan het oude paradigma van veertig uur per week werken. Als je het echter begint te analyseren begin je te beseffen dat haast niemand effectief veertig uur werkt. We zijn veertig op het werk en beschikbaar. Maar de productieve tijd daarvan is vaker wel dan niet een stuk minder.
De noodzaak van de pauze
Het hoeft ook niet echt te verbazen dat we in feite nooit echt acht uur werken op een dag. Eerst en vooral is het in eender welke job onmogelijk om je een dergelijk lange tijd te concentreren. Wij als mens hebben af en toe een uitlaatklep, een pauze nodig om er niet aan onder door te gaan. Het zijn die pauzes die onze dagen op kantoor uitstrekken tot de volle acht uur. Als puntje bij paaltje komt kan je echter stellen dat we te veel pauze nemen. De kern van het werk waarbij we gefocust bezig zijn is vaak niet meer dan een uur of vier per dag. Waarom dan niet deze uren volmaken met een paar korte pauzes tussendoor en er dan mee kappen?
Naar een nieuw paradigma
Vijf uur met de nodige focus werken is nuttiger en productiever dan acht uur vullen om ze te vullen. Dat is dan ook de reden dat de laatste jaren allerhande nieuwe jobformats opduiken en qua populariteit exploderen. Zo is er een start-up in Duitsland waar de arbeidsdagen slechts lopen van 08:00 tot 13:00 uur. Daar staat wel tegenover dat social media geblokkeerd is en werknemers slechts twee keer per dag hun mail kunnen checken. Natuurlijk brengt een kortere arbeidsdag ook nieuwe uitdagingen met zich mee. Is het bijvoorbeeld nog altijd mogelijk om de collega’s voldoende te leren kennen om een band te creëren. Is vijf uur voldoende om elke job gedaan te krijgen? Hoe dan ook is het een interessant gegeven om over na te denken.
Wist wel dat jullie jullie broek daar zaten te slijten 😉