Mijn aller eerste job was een krantenwijk. Hierna heb ik in mijn tienerjaren ook bij de Albert Heijn achter de kassa gezeten. Alhoewel beiden hard werken waren zie ik mijn baantje tijdens mijn studie als mijn eerste echte job. Ik ging in de avonduren naar school zodat ik overdag fulltime kon werken. Ik had een baantje gescoord als secretaresse op een advocatenkantoor. Ik was hier ontzettend blij mee omdat ik zelf rechten studeerde en dacht dat dit de perfecte manier was om alvast het één en ander op te steken over hoe het er nu echt aan toe gaat bij een echte rechtspraktijk. Echter waren de lessen die ik geleerd had niet de lessen die ik initieel had verwacht te leren. Ik dacht vooral dat ik een echte blik achter de schermen zou krijgen over hoe het op een advocatenkantoor werkte. Maar de lessen gingen veel verder dan dat. Laten we het er op houden dat ik de wereld nooit meer op dezelfde manier heb bekeken.
1. Grote mensen roddelen ook, ja ook advocaten
Toen ik bij de rechtspraktijk te werken kwam was ik 19 jaar. Afgestudeerd van het VWO en eerste jaars rechtenstudent. Ik keek graag de serie Suits en zag mij zelf al als een echte Rachel Zane daar op kantoor zitten. Ik had verwacht dat de sfeer er stijfjes en professioneel zal zijn. Professioneel was het zeker, maar stijfjes absoluut niet. Er werd me toch wat afgeroddeld. Over cliënten, rechters, andere collega’s. Ik dacht dat ik de middelbare school achter me had gelaten maar niets was minder waar. Les: het maakt niet uit hoe oud je bent of welk beroep je uitoefent; roddelen doet iedereen.
2. Te laat komen is not done
Punctualiteit was tot toen nooit mijn sterkste kant. Ik was het gewend om te laat te komen. Altijd en voor alles. Voor examens, tentamens en zelfs de doop van mijn eigen zusje. Ik was altijd te laat. Ik ben werd hier in ook nooit gecorrigeerd. Het was altijd; Oh, daar heb je haar weer, stond de brug weer open? Het werd altijd afgedaan met een lach en een grap. Tot mijn eerste job bij het advocatenkantoor. De eerste keer dat ik te laat kwam werd mij heel duidelijk gemaakt hoe onprofessioneel dit was. (Dit door de grootste roddeltante van kantoor- ik dacht echt, are you kidding me)- maar toch raakte het mij. Ik wilde wel serieus genomen worden. Ik wilde wel professioneel zijn. En vanaf die dag ben ik ook nooit meer te laat gekomen. Ik sta nu zelfs bekend als het meisje dat altijd te vroeg is. Zowel op privé als op werkafspraken.
3. Wees altijd representatief, altijd
Ik weet nog dat ik soms in mijn joggingbroek naar de uni kon gaan. Op afgetrapte sneakers met mijn mascara nog van de dag er voor half uitgeveegd over mijn gezicht. Het boeide me allemaal niet zo. Op het advocatenkantoor heb ik geleerd dat andere mensen je enkel serieus zullen nemen als jij jezelf ook serieus neemt. Dit betekend ook dat je moeite moet doen om goed en verzorgd de deur uit te gaan. Ik ging van slons naar super verzorgd. Haren gekamd en in een nette staart, nagels altijd gelakt, verzorgd naturel make-upje. En die joggingbroek trok ik ook nog wel uit de kast. Maar dan op zondag ochtend als ik naar de bakker liep om verse croissantjes te halen.
De lessen die ik heb geleerd tijdens mijn eerste baantje waren meer correcties in mijn opvoeding. Het klinkt raar maar het zijn lessen die me echt hebben gevormd en die ik altijd met mij zou meedragen. Het heeft mij geleerd dat ook al roddelt heel het kantoor, ik kan kiezen om hier niet aan mee te doen. Ik ben heel punctueel geworden en ik maak een goede representatieve eerste indruk. Alle lessen die in het begin heel klein leken hebben in mijn toekomst zeker grote vruchten afgeworpen.
